Little bit of… Life lately

Hallo?! Daar ben ik weer.. en ja, ik leef nog! Zijn er hier nog mensen? Man man man, het is alweer een half jaar geleden dat ik jullie update over mijn leven, de hoogste tijd voor een korte recap. Want er gebeurde nogal veel, waardoor ik echt zero headspace had om te bloggen. Maar ik heb er eigenlijk wel weer zin in, ik krabbel een beetje uit mijn bubbel, en ik hoop dat er hier nog trouwe volgers zijn. Benieuwd naar mijn tumulteuze leven van de afgelopen tijd? Geen zorgen, ik maak een samenvatting met de grote highlights, dus het is geen uren werk om bij te lezen. Hierna hoop ik weer wat regelmatiger te posten 🙂

De cliffhanger waar ik jullie mee achterliet

Allereerst een update over de grote cliffhanger waar ik jullie in februari mee achterliet, welke ook een van de redenen was voor mijn afwezigheid. Ik begon namelijk in mei met een nieuwe baan! Dat betekende in maart en april kei-hard afronden en natuurlijk nog even op vakantie. Voorheen werkte ik als universitair docent in het Radboudumc, waar ik onderzoek deed naar het afweersysteem van mensen met hart-en vaatziekten en andere gerelateerde ziekten zoals obesitas. Mijn werk bestond uit zelf onderzoek doen, maar de laatste jaren voornamelijk eigenlijk uit jonge onderzoekers begeleiden en opleiden in hun onderzoek. Aangezien ik veel jonge onderzoekers achterliet, wilde ik hen nog wel een goede afronding geven, en ook nu ik ben begonnen met mijn nieuwe baan werk ik nog een paar uurtjes per week (vrijwillig) om hun te helpen afronden. Maar dat vergde dus wel wat eindsprint van mijn kant! Hence the silence in maart en april. Hier een leuke foto van een van de vele afscheidsfeestjes; mijn team en de grote bos bloemen die ik kreeg:

Ik sloot april af met een heerlijke vakantie naar Zwitserland, waar we vrienden opzochten, die we nog uit Melbourne kennen. We hiketen, we childen, het was fijn om er even uit te zijn tussen twee banen door.

En toen werd het mei en begon ik mijn nieuwe carriere bij Danone Nutricia Research! De meeste van jullie zullen Danone wel kennen van de toetjes, maar Nutricia Research is hun onderzoeksafdeling in Utrecht. Het lijkt een gekke overstap (tenminste, dat hoor ik vaker): van het ziekenhuis naar een yoghurt-bedrijf, maar dat valt mee. Ik werk bij Nutricia als onderzoeker op hun immunologie afdeling en daar doe ik onderzoek naar de effecten van voeding op onze afweer. Bij Nutricia maken ze onder andere babyvoeding, maar ook medische voeding, en dat is echt super interessant: hoe kun je mensen hun afweer ondersteunen met de juiste ingrediënten? Voor mij als foodie echt een super leuke nieuwe uitdaging; want ik kan mijn liefde voor immunologie combineren met mijn liefde voor voeding. En wát een heerlijkheid om op de fiets naar werk te kunnen. Ik spaar daar dus echt zo 2 uur per dag mee uit! Zo chill.
(VLNR: Op het fietsje naar werk, de zwarte blokkendoos die Danone is van de buitenkant, mijn eerste dag outfit en een van de perks van werken bij een groot bedrijf: de Roberto’s ijskraam in het pand op een warme dag)

Mijn nieuwe team is super, allemaal hele lieve, leuke en betrokken mensen. Danone zelf is ook echt een tof bedrijf, heel open, alles goed geregeld (we hebben zelfs een in-house barista die mijn koffie voorkeur al weet, wat wil je nog meer). Ik heb echt het gevoel een lot uit de loterij gewonnen te hebben met deze baan 🙂

We kochten een huis, en toen toch niet meer

In mei gebeurde er nog meer, want een nieuwe baan is natuurlijk nog niet genoeg 😉 Zo kochten we een huis, eindelijk! We zijn al zeker 1,5 jaar actief aan het zoeken, bezichtigen veel en sinds een jaar ook met aankoopmakelaar. En in mei was het eindelijk raak. Een pareltje wat al wat langer te koop stond, waardoor er niet zo’n gekkenhuis was met 5 minuten kijken en bieden in een gesloten biedingsoorlog. Maar gewoon bezichtigen, nog een keer bezichtigen en onderhandelen over de prijs. En we hadden beet! Helemaal gelukkig waren we, wat zou dit een topjaar zijn. Maar helaas…. De bouwkundige keuring (die we thankgod lieten doen) liet zien dat er iets mis was met de vloer (vocht en ongedierte), en de bouwkundig specialist kon niet goed inschatten hoe ernstig het was, omdat hij niet bij de hele vloer kon. Het risico? Heel veel geld. Ai ai ai. Na lang wikken en wegen besloten we om het koopcontract toch niet te tekenen, omdat het huis al redelijk aan de prijs was en we dit financiële risico niet aandurfden. Er was namelijk in de tussentijd nog een andere factor bijgekomen die meewoog in de beslissing, daar kom ik straks op. Maar wát een rollercoaster. Van extreme blijdschap naar een enorme domper.

Toch zijn we inmiddels super blij met onze keuze, en ook voor onze aankoopmakelaar die altijd een keuring laat doen. Dus we zijn weer terug bij af, maar wel met heel wat kennis erbij.

En toen moesten we aan de slag met ons eigen huis…

Jullie zitten natuurlijk vol in spanning te wachten op wat dan de ‘andere factor’ was die meewoog in de toch-geen-huis beslissing. Nou, die zit as we speak in mijn buik te schoppen. Want…… we zijn zwanger!! Dat gebeurde ook nog in mei, het kon niet op 😉 ergens halverwege mei ontdekten we dat we in verwachting waren van een kindje, wat alles op zijn kop zette. Ik was natuurlijk pas een paar weken begonnen bij mijn nieuwe baan, en we zaten middenin een huis-koop-proces. Maar wat zijn we blij, we willen dit zo graag! Le bf en ik hebben super veel zin in dit nieuwe avontuur en ach, wie heeft er ook een thuiskantoor nodig 😉

Het begin van de zwangerschap was best pittig, dat kan ik je wel opbiechten. Ik was extreem moe (en ook van de nieuwe job natuurlijk), en in juni had ik er ook nog een weekje buikgriep bij. Veel slapen doet gelukkig wel wonderen (en chips, lang leve chips). Maar zeker tot week 17 hing ik elke ochtend wel even boven de bak… Pfoe! En dat dus tegelijk met een nieuwe baan. Heel veel meer dan werken en op de bank B&B vol liefde kijken, heb ik dan ook niet gedaan deze weken. Haha jullie kunnen je voorstellen dat dat wel even genoeg was, en dat we de stress van een potentiële verrotte vloer in een nieuwe woning er even niet bij konden hebben 😉

Inmiddels zitten we in week 20, halverwege dus (tot ik zwanger werd, was ik ook niet zo goed in weken vs maanden dus bij dezen ondertiteling) en gaat het super goed. Alle echo’s zijn tot nu toe goed, en ook ik heb meer energie. Mijn collega’s zijn er super lief onder (ik werk dan ook bij een babyvoeding-bedrijf) en langzaam onderneem ik weer wat meer dingen. Zoals dit blogje typen!

Tussendoor gingen le bf en ik nog lekker een weekendje naar Gent. En verder hielden we ons dus bezig met het uitruimen van de studeerkamer, zodat die nu babykamer kan worden <3 Daarover uiteraard later meer!

En of dit allemaal nog niet genoeg was…

Om deze bizarre life update dan maar helemaal af te maken, doe ik er gewoon nog een schepje bovenop. Of eigenlijk le bf. Die vroeg me namelijk een week geleden ten huwelijk, en ik zei ja! Oh Em Gee. Deze man. Al maanden was hij dit aan het plannen, al voordat we uberhaupt zwanger raakten. Velen zaten in het complot, ik had niks door. Maar romantisch was het wel. Er was een boek met foto’s van de afgelopen 9 jaar, lieve kaartjes en daarna een man op 1 knie. Mét ring.

Kun je je voorstellen dat ik er even uit lag hier online? 😉 Maar wát een jaar is 2023 tot nu toe!

Goed, hoe gaat het met jullie?