Little bit of… Februari 2023 – de maand waarin ik maar 2 foto’s nam

Zo gaat het wel lekker, met dat digitaal ontspullen: in heel februari nam ik maar 2 noemenswaardige foto’s! Hoef ik de foto’s van februari ook niet meer uit te pluizen hierna 😉 Ook al is er weinig bewijs van deze maand, er was wel een enorm existentieel vraagstuk en een nog grotere beslissing. Maak ik je al nieuwsgierig? Lees gauw verder…

1 second a day

Waar ik bijna geen foto’s nam, maakte ik wel veel video’s. Ik doe namelijk dit jaar weer aan ‘1 second a day’! Dit is een super leuke app waar je 1 seconde per dag filmt, en zo aan het einde van je jaar in 6 minuten een recap krijgt. Ik deed dit al eerder in 2020 (perfect begin, little did I know aan het begin…) en 2021. Mega leuk, maar ik merk dat ik het lastig vind om én video’s te maken, én foto’s. Ik moet er weer even inkomen, laten we het daarop houden. Het leuke is wel dat ik dus meteen weet wat ik allemaal ook alweer deed, handig voor dit dagboekje 😉

Het sociale leven weer oppakken

Na de winterslaap van januari, merkte ik dat februari alweer een stuk gezelliger was. Zo ging ik met vrienden eten bij Carmel Market, daar was ik nog niet eerder geweest. Leuke plek (en foto 2)! Ook wandelde ik met mijn zusje en hond bij de Maarseveense plassen en stond er een verjaardag in een kroeg op de agenda. Dat was alweer lang geleden!

Een weekendje in de meme die Amsterdam heet

Le BF en ik gingen deze maand ook een nachtje overnachten in Amsterdam. We brunchten hemels bij ‘Uncommon’, jongens, ga daarheen. Ge-wel-dige brunches. Alsof we weer even in Melbourne waren. Gelukkig is hier ook een foto van, met dank aan mijn instahubby, le bf:

Daarna bezochten we het Moco Museum, iets wat al lang op mijn bucketlist stond. Helaas viel dat ontzettend tegen. De kunst die er hangt is tof, maar het hangt er vrij ongeinspireerd bij, en ondanks dat je een tijdslot moet boeken, lopen er zoveel mensen rond dat je eigenlijk niks kan zien…

Ook viel het ons op dat iedereen in Amsterdam echt alleen maar op zijn/haar telefoon leeft. Alles werd gefilmd in het museum, iedereen is zichzelf aan het vloggen en bijna niemand houdt meer een normaal gesprek, afgezien van hippe startup mensen die praten over dingen waar ik als niet-Amsterdammer niks van snap. Haha! Ik voelde echt alsof ik in het instagramaccount van de havermelkelite leefde…

We dineerden ’s avonds bij Occo. Lekker, maar wel extreem aan de prijs. Het was een leuk weekend, maar Amsterdam is niet onze fav. Ook weer goed om te weten. Ik hou het bij Uutje!

En dan nu: het nieuws!

Waren jullie al snel doorgescrolld om mijn existentiele levensvraag beantwoord gezien te hebben? Nou, daar is het hoor: ik accepteerde deze maand een nieuwe baan! Na 10 jaar deze baan gehad te hebben. Whuuuut. En daarom ook de bos bloemen op de omslagfoto.

Korte samenvatting: al een tijdje speelde ik met het idee dat het gekke leventje in de academische wetenschap niet helemaal bij me paste. Ik heb helemaal niet de ambitie om professor te worden (en dat is ongeveer het enige doel in de academische wereld). Verder heb je eeuwige baan onzekerheid, en word je vrijwillig blootgesteld aan continue afwijzingen van beursaanvragen. En dat dan nog 30 jaar. Ik schreef er vorig jaar ook al eens over. Het was een moeilijk besluit, want ik ben ontzettend in love met m’n werk. Ik vind onderzoek doen fantastisch en werk met leuke mensen. Maar toen….vorig jaar december… kwam er een droombaan (buiten de academische wereld) voorbij op LinkedIn. En nou ja, van het een kwam het ander en hoera! Ik werd aangenomen! Ik hakte dus de knoop door, tekende voor mijn nieuwe baan én zegde mijn huidige baan op. Echte grotemensendingen en redelijk existentieel haha. “Wat wil ik met mijn leven” enzo.

En wat ga ik dan doen? Dát vertel ik jullie in mei, wanneer ik begin bij mijn nieuwe baan. Stay tuned…

Wat ik las / zag / luisterde

Om in de Amsterdamse meme sferen te blijven, begon ik aan de podcast ‘schaamteloos randstedelijk’. Hilarisch en soms stiekem herkenbaar. Tip!

Verder was ik eens een avond verveeld (en nieuwsgierig) en begon ik aan het tv programma ‘de nieuwe Vermeer’. Een heerlijk kneuterig publieke omroep programma over Vermeer, waarin amateur én prof schilders een Vermeer gaan schilderen waar geen afbeelding meer van is, maar alleen een omschrijving. Ik heb sowieso een hernieuwde (of eigenlijk eerste echte) indruk gekregen van Vermeer. Voorheen dacht ik vooral ‘what is this fuzz about‘, dat het halve land in rep en roer is over de Vermeer tentoonstelling in het Rijks. Anyway, ga hem kijken, erg leuk!

Verder keek ik deze maand de films ‘where the crawdads sing’, de verfilming van het boek ‘Daar waar de rivierkreeften zingen’. Prachtig! In de categorie hilarisch was de film ‘Glass Onion: a knives out mystery’ leuk, het is een vervolg op de film ‘Knives Out’. Beiden staan op Netflix!

Wat heb je gemist?

Jaaaa er kwam weer eens een niet-dagboek-blogje voorbij, en wel een over menstruatieondergoed, het recente pfas schandaal daarin en mijn nieuwe favoriete merk. Lees het hier.

Hoe was jouw februari?