Little bit of diary #14: September 2018
Hoera! We zijn naar Australië verhuisd! In deze volle diary vertel ik jullie alles over mijn reis, mijn tussenstop in Singapore en de eerste drie weken in Melbourne. Ik mag van mezelf niet m’n hele blog volgooien met Melbourne-stuff, maar deze diary is de uitzondering. Verwacht veel hipster koffiespots en lekker eten!
Afscheid en een nieuw avontuur!
Begin september was het dan zover: le Boyfriend en ik vertrokken met 30 kilo bagage elk naar Melbourne voor 1,5 jaar! Na een emotioneel afscheid op Schiphol en veel zwaaiende handjes van familieleden begon onze lange reis met als tussenstop Singapore!
In Singapore woont een goede vriend van le bf met zijn vriendin; zij besloten afgelopen januari op net zo’n avontuur te gaan als wij: wonen en werken in het buitenland, gewoon omdat het kan en omdat het je weer even opschudt! Zij waren drie dagen in Singapore onze gids en in een paar woorden bestond ons verblijf in Singapore uit lekkere granola, veel stappen op de stappenteller en de jetlag uitslapen, hihi!
Op een van de laatste avonden in Singapore namen onze vrienden ons voor onze verjaardagen mee uit dineren in het restaurant op Marina Bay Sands, dat beroemde schip op 3 torens in Singapore. En wauw, wat een uitzicht, en wat een eten! Hier waren we beiden nog nooit geweest, dus dat was wel echt heel speciaal.
En na drie dagen Singapore stapten we dan toch echt het vliegtuig in naar eindbestemming Melbourne; we hadden een nachtvlucht geboekt met het idee dan lekker fris en fruitig in Melbourne aan te komen. Maar helaas: huilende babies, gebed-prevelende mannen en snurkende medepassagiers zorgden ervoor dat we 8 uur later, zonder slaap, in Melbourne aan kwamen. Een beetje brak én bang voor de grens overgang (serieus, iedereen die hoorde dat we naar Australië gingen maakte ons bang met het tv programma ‘border security’), maar binnen 5 minuren waren we binnen hoor!
Avonturen in Fitzroy
Voor de eerste week hadden we een airbnb geboekt in de wijk Fitzroy, omdat we dachten dat we daar wel wilden gaan wonen uiteindelijk. We ontdekten meteen dat Melbourne (en overigens heel Australie) niet zulk goed openbaar vervoer heeft als Nederland. Er is vanuit het vliegtuig alleen een bus naar het centrum of een trein, en wij moesten naar een wijk buiten het centrum, wat veel overstappen betekende. Een taxi dan maar! De taxirit naar ons huisje was overwhelming: we zagen voor het eerst de huizen van Melbourne, de straten, de drukte en de auto’s aan de linkerkant. En zoals verwacht dachten we: ‘nu is het echt, nu kunnen we niet meer terug’. Haha!
We ontbeten brakkig bij het dichtsbijzijnste koffietentje met -again- granola en ploften op bed. De eerste dag deden we verder niet zoveel behalve boodschappen, want we waren zó moe, en zo overweldigd door alle verschillende gedachten. Maar de tweede dag besloten we gewoon de stad in te gaan en te gaan verkennen!
Zoals gezegd verbleven we in Fitzroy, een soort hipsterheaven van Melbourne. Hier loopt iedereen er bij zoals ie zelf zin heeft, een beetje alternatief, denk aan ‘The Village Coffee’ to the max. Naast onze deur liepen we meteen al een ‘artist market‘ binnen, waar lokale ondernemers hun spullen verkopen. Een soort Le Bazarre, en dan elke week! Instant verliefdheid.
Aan de overkant van de artist market was de Fitzroy Market, waar je elke week lokale groente en fruit en andere dingen kunt kopen. Hoezo pas ik hier wel tussen? We spotten ook meteen wat live muziek en hier heb je meteen een sneak preview street art!
We konden natuurlijk niet echt op stap voordat we een fatsoenlijk bakkie koffie hadden gedronken, in deze stad vol goede koffietentjes. We begonnen naast de deur bij Industry Beans, en hadden meteen een van de beste van de stad te pakken!
Het is meestal druk bij alle koffietentjes, maar je laat gewoon je naam op een wachtlijst zetten, gaat in het zonnetje zitten, en binnen een kwartier heb je meestal wel een tafeltje! Best een goed systeem, ik herinner me dit ook uit Berlijn.
Vreemde huizeN
Na ons koffie avontuur – waarna we overigens besloten dat we snapten waarom iedereen hier zo fan is van Melbourne, haha! dat ging snel… – gingen we te voet verder door Fitzroy. We spotten al allerlei toffe winkeltjes (veel vintage hier!) en nou ja, we hadden natuurlijk ook geluk met het weer: het wordt hier net lente. Na Fitzroy besloten we verder te wandelen en gewoon een beetje rond te slenteren en de stad op ons in te laten werken. We ontdekten dat de huizen er hier anders uit zien, dat er overal graffiti is (dat is hier echt een ding) en dat het ook een hele groene stad is, zoveel parken!
Zoals je ziet zijn er zoveel verschillende huizensoorten hier! Ze doen hier overduidelijk niet aan cityplanning. Dat maakt het tof, maar soms ook een beetje vreemd…
Ondertussen leg ik dus ook het eea vast op film, want ik vlog over mijn verhuizing en verblijf hier voor NWO, de Nederlandse Wetenschaps Organisatie. Zodra deze online staat, zal ik de link delen!
De stad is best groot
Na een eerste super leuke dag, besloten we op dag twee naar een andere wijk te wandelen, waar we misschien ook wel zouden willen wonen. Deze wijk heet Brunswick en ligt boven de wijk Fitzroy. Als naïeve Nederlanders gingen wij natuurlijk te voet, want de wijk erboven kan nooit zo ver zijn. En dat viel tegen. Een uur later waren we er nog niet, en ondanks dat de wandeling prachtig was, moesten we dit natuurlijk ook allemaal weer terug lopen!
Eenmaal aangekomen in Brunswick was het een combinatie van gevoelens: het ‘centrum’ van Brunswick (elke wijk heeft hier zijn eigen centrum) was best lelijk: Ontelbaar veel trouwwinkels naast elkaar, en daar tussendoor buitenlandse eettentjes, veel afgebladderde gebouwen en het zag er allemaal een beetje arm uit. Het was ook een beetje bewolkt, wat ook al niet helpt, want dan ziet zo’n stad er nog rauwer uit! We voelden ons niet helemaal thuis hier, maar hadden een leuk koffietentje op het oog, dus we zetten door…
En toch kwamen we onderweg wel leuke plekjes tegen, je moet hier duidelijk gewoon weten waar je moet zijn. Kijk dit leuke steegje! En eenmaal aangekomen bij onze hipsterkoffiespot, voelden we ons ook alweer een stuk beter. Brunswick is niet zo hipster als Fitzroy, maar er zijn wel toffe plekken, en het is beduidend goedkoper! We dronken koffie en aten lunch bij Project 281:
Snap je nu waarom we ons hier thuis voelen? Haha! En dit is dus nog maar dag 2…
Streetart
Wat ik eerder ook al noemde, was dat Melbourne veel streetart kent. Melbourne staat dus blijkbaar echt internationaal bekend als streetart heaven, haha! Het is in de jaren 70-80 komen overwaaien uit New York en inmiddels vind je hier bijna geen gebouw meer zonder streetart. Het fijnste is wel als het ‘in opdracht van’ is geschilderd, en geen random tags van mensen die willen leren hun eigen naam te spellen (aldus mijn baas).
Je kijkt hier echt je ogen uit!
Zo is bekend artiest Keith Haring ook eens in Melbourne geweest en is hij gevraagd een muurschildering te maken. Helaas was deze in onderhoud toen wij er waren, maar toch heb ik een kleine sneakpeek kunnen nemen:
Dag 3: Grote gebouwen in CBD
Op dag drie besloten we de schattige buurtjes te verruilen voor ‘CBD’, het Central Business District. Hier wonen eigenlijk de meeste expats (en ook aziaten) en dit zie je ook op de foto’s als je ‘Melbourne’ intypt op Google. We moesten natuurlijk het een en ander regelen (bankrekening, telefoonnummer, zorgverzekering, noem het maar op), en daarvoor gingen we dus ‘de grote stad’ in. Als je dus vanuit de schattige buurtjes de grote stad in rijdt/loopt, dan zie je pas echt het verschil:
We wisten niet zo goed wat we van CBD moesten verwachten, maar het viel niet tegen. Ja, er lopen bijna alleen maar Aziaten rond (maar le bf is er zelf ook een 😉 ) en het is er mega druk, maar het is er ook wel tof! Hier heb je allerlei steegjes met streetart en andere toffe gebouwen die we later nog graag een keer gaan verkennen!
Natuurlijk konden we deze dag niet beginnen zonder een nieuwe hipster koffie hotspot, dus we bezochten Seven Seeds, die de eigenaren van The Village Coffee & Music ons hadden aangeraden!
En ook dit koffietentje beviel weer goed! Wellicht dat ik door al deze koffie zoveel over koffie schreef op mijn blog de afgelopen maand 😉
De rest van de dag bestond uit ‘van het kastje naar de muur’, want voor het ene document hadden we weer het andere document nodig en daarvoor moest je weer naar die instantie, maar daarvoor had je weer een telefoonnummer nodig en blabla. Expat stuff dus, haha!
Naar het strand!
Na een dagje bijkomen van ons regeldagje besloten we naar het strand te gaan. Melbourne ligt natuurlijk aan de zee en het strand schijnt legendarisch te zijn – daar moesten we heen! Ook was dit mijn laatste dag voordat mijn werk begon, dus we moesten nog even toerist spelen. Na een tramritje richting het zuiden van de stad (again: grote stad, dus reken er maar op dat dit een uur in de tram was), kwamen we aan op het strand, in de wijk St Kilda. En moet je zien: Palmbomen! Zon! Bootjes!
Die avond ontmoetten we onze eerste vrienden: een Italiaans stel die le bf’s zusje kenden uit Berlijn. We aten burgers en het was meteen ‘aan’: wat een heerlijk duo! Zij zijn hier ook als expats en net een maandje eerder geland dan wij. Na deze burgers hebben we ze nog veel vaker gezien en we zijn nu zelfs onze eerste reis met ze aan het plannen! Zo snel gaat dat dus hier, vrienden maken..
Eerste werkdag
Een week nadat we waren aangekomen in Melbourne, stond mijn eerste werkdag voor de deur. Ik ga aan de slag bij het MCRI (Murdoch Childrens Research Institute), een onderdeel van het Royal Childrens Hospital. En net als alles hier in de stad, is ook dit ziekenhuis (wat dus speciaal voor kinderen is) groot: er zijn meerdere cafés, restaurants, er is zelfs een stukje dierentuin ingericht voor de kinderen! Het meest bizarre vond ik wel de Mc Donalds in het ziekenhuis. Mijn onderzoek gaat namelijk over hart- en vaatziekten bij jonge kinderen die te dik zijn. Dan helpt een McDonalds in het ziekenhuis daar niet echt aan mee.. Of juist wel?! Zucht.
Zoals een echte Melburnian haalde ik een kopje koffie met mijn eigen KeepCup en zette ik voet naar mijn afdeling. Een enorm verschil met mijn ‘oude’ werk: ik heb bijna geen collega’s! In Nijmegen had ik zo’n 45 PhD studenten en andere jonge mensen als collega, hier zijn het er een stuk of 4-5. Iedereen eet zijn lunch achter zijn bureau (huil!) en mijn kantoor heeft geen daglicht. Een beetje een bummer begin dus!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er na 3 weken nog steeds niet aan gewend ben, maar mijn collegas zijn wel lief en ik laat het allemaal maar gewoon over me heen komen. Ik maak ook een vlog over werken in Australië, dus ik doe later meer update!
Verhuizen naar een saaie buurt
Na 8 dagen in onze airbnb verhuisden we naar het huis van een collega, die nu tijdelijk toevallig in Nederland woont. Zij woont in de wijk Ascot Vale, wat een beetje uit de buurt is van alles (gelukkig kan ik wel met 1 tram naar mijn werk). Het is wel echt een luxe dat we hier 6 weken mogen wonen voor alleen gas/water/licht kosten, want we hadden nog niet direct een stekkie voor onszelf! De buurt is dus een beetje saai, maar gelukkig vonden we wel meteen een leuk koffietentje waar we maar direct op z’n Melbourns brunchten:
Op huizenjacht
Nadat we in ons nieuwe stekkie waren ingetrokken, begon voor ons ook wel een beetje de huizenjacht: we hadden 6 weken om iets te vinden, en hadden geen idee hoe de huizenmarkt hier werkt. Van onze Italiaanse vrienden leerden we de eerste stappen zetten: je schrijft je in bij een realestate website voor een inspectie van een huis. Die zijn op vaste tijden en dan heb je een kwartier (!!) samen met een heleboel andere geïnteresseerde mensen om het huis te bekijken. Als je het huis vervolgens wil hebben, stuur je ze 100 documenten en ingevulde formulieren en is het afwachten of ze je kiezen.
Zo begon onze huizenjacht: we zochten wat huizen uit en bij elke inspectie leerden we weer wat nieuws:
- Je moet alleen reageren als je ook kunt verhuizen op de aangegeven datum, anders willen ze je niet.
- Koppels hebben meer kans.
- Je kunt ook meubelpakketten huren.
- Je moet zo snel mogelijk reageren.
- Je kunt ook overbieden op de huur (net als in Nederland bij een koophuis).
- Als je aanbiedt een half jaar vooruit te betalen krijg je het eerder.
De aanhouder wint…
Zoveel regels, wat een gedoe! Maar na een huis of 5 (je moet je voorstellen dat we hier dus de halve week mee bezig waren) liepen we tegen ons eerste droomhuis aan en reageerden we meteen! Het huis stond in Fitzroy, onze lievelingswijk en het was een prachtig huis! Met super toffe meubels! 2 dagen na onze inschrijving hadden we nog geen reactie, maar dat kon ook zijn doordat ze hier gewoon langzaam werken, dus we gingen toch nog maar een tweede huis kijken die week. ‘Omdat we niks te verliezen hadden’ Ook dat huis was super. Weliswaar niet in Fitzroy, maar in North Melbourne, maar dat lag wel lekker centraal en dan kon ik lopend naar mn werk. (luxe!) De volgende ochtend reageerden we ook maar hierop, en binnen 10 minuten kregen we telefoon: ze hadden onze inschrijving gezien en doorgestuurd naar de huisbaas! En niet te geloven: 5 uur later hadden we het huis! Zo snel kan het dus ook gaan. Hier een sneak preview van ons huisje:
We konden het bijna niet geloven, maar half oktober kunnen we hierin! We moesten wel meteen naar de bank haasten om het een en ander te regelen, maar who cares! We vierden het met een overpriced wijntje en wat polenta snacks:
Ja, wijn is hier dus echt overpriced. Alcohol sowieso. What is up met alcohol en Melbourne? Voor een glas wijn in een restaurant betaal je dus $15. Dat is 10€. WHY. Weet iemand waarom dit zo duur is? Enlighten me!
public holidays zijn voor brunch
Na ons feestje hadden we gelukkig een dag vrij: op vrijdag was hier een public holiday, omdat op zaterdag de finale van het Australian Football was. Jep, ik fronste ook even toen ik dat hoorde, maar ach: gratis vrije dag! Australian Footbal is een soort mix van rugby, handbal, basketbal, voetbal en nog veel meer. Niemand snapt het, iedereen kijkt en wordt dronken (en dus arm). Feest! Wij maakten van dit lange gebruik door lekker te sightseeën, en van de stad te genieten met onze Italiaanse vrienden. We deden een klassieke Melbourne brunch bij een van de beroemdse brunchtenten van de stad: Auction Rooms:
Ons eerste Bonfire!
Dat weekend waren we ook uitgenodigd bij nieuwe dansvrienden. Net als dat we in Nederland dansten en lesgaven, zijn we hier meteen ook bij een groep dansers aangesloten! Meteen een warm welkom, letterlijk en figuurlijk, want we werden uitgenodigd op een verjaardagskampvuur in de countryside. Na een prachtige rit door het bos, kwamen we aan in de Dandenong-area , waar we op een haar na de kangaroes misten (jammer!), maar we wel dit mooie kampvuur hadden:
Hoe tof is dit? Bergen op de achtergrond, een groep nieuwe vrienden: dit gaf meteen wel een grote grijns op ons gezicht.
Dingen die mij opvallen over Australië
Nu we hier bijna een maand zijn, zijn me al een aantal dingen opgevallen. Ik vatte de eerste dingen samen in mijn Bullet Journal:
Naast dat iedereen hier super vriendelijk is en vooral heel relaxed, zijn de Australiërs ook heel trots op hun eigen land. Op al het eten en alle producten eigenlijk staat ‘100% Australian’. Ze importeren vrij weinig (best duurzaam), en produceren ook veel duurzame producten. Je kunt bijvoorbeeld in de supermarkt heel veel eten los scheppen (noten, zaden, maar ook peulvruchten) en ook heel veel groenten zijn anders verpakt dan in Nederland. Ik wijd hier later nog een uitgebreidere blog aan. Verder is het wc papier hier dus kleiner, haha! De velletjes zijn vierkant, waar ze in Nederland rechthoekig zijn. Wat je wel niet opvalt aan een ander land..
Oh en ook chill: waar je ook gaat eten/drinken, komt er direct iemand met een fles kraanwater en twee glazen naar je toe. Gratis en voor niks, want je kunt hier gelukkig ook gewoon uit de kraan drinken. Positief dus! Er zullen nog wel meer interessante facts komen over Australië, maar die bewaar ik weer voor een volgende diary.
Ik vrees dat ik nog niet eens alles heb verteld over onze eerste maand hier, maar het wordt inmiddels zo’n boekwerk! Volgende maand meer. En nu je toch helemaal aan het einde bent: vind je het leuk, zo’n lang verhaal, of moet ie de volgende keer korter?
Wat heb ik gemist?
Deze maand produceerde ik veel koffiegerelateerde blogs (wellicht door de koffie overdosis hier?)
Zo schreef ik over de Utrecht Coffee Safari (op de Internationale koffiedag) en een uitgebreide blog over The Village Coffee & Music. Verder deed ik een poging om iedereen aan de herbruikbare koffiebeker te krijgen!
In de categorie recepten deelde ik een nieuwe favoriet: een rode linzen curry met spinazie.
Tot volgende maand!
Shirley
Wat leuk dit uitgebreide kijkje in jullie eerste weken daar. Hopelijk voelen jullie je al steeds meer thuis. Het nieuwe huis ziet er heel mooi uit! Kun je op je werk niet introduceren dat jullie in de pauze een rondje buiten gaan lopen?
Siroon
Ja, ik heb in ieder geval 1 collega die met mij zoiets wil proberen te introduceren! Maar ik wil ook weer niet de newby zijn die meteen alles wil veranderen, hihi! Ik hoop ook dat het verbetert nu het hier echt lente/zomer wordt! Misschien wil iedereen dan wel buiten eten…
Ezra
Je krijgt een perfecte indruk van jullie eerste periode. Zeker niet te lang, leuk om te lezen!
Johanneke
Leuk zo’n lang verhaal! Ik hou erg van je blogs over Utrecht omdat ik daar zelf ook woon, maar vind dit ook juist erg leuk om te lezen.
Siroon
lief, dank je! Ik beloof dat ik Utrecht dingen zal blijven posten hoor! Heb genoeg inspiratie en nog wat inspiratie bronnen die me helpen 🙂
Pingback: Little bit of diary #15: Oktober 2018 - Little Bit of Sunshine
Pingback: Little bit of Diary #22 - Mei 2019 - Little Bit of Sunshine