SGG #28 – Wil ik wel groene voornemens voor 2020?

Het is december en dat betekent: het is weer lijstjes-tijd! De afgelopen weken vulde mijn bloglovin’ feed zich al langzaam met de eerste lijstjes met goede voornemens, en dat zette ook mij aan het denken: wat zijn mijn goede (of: groene) voornemens? Wil ik eigenlijk wel groene voornemens?

Groene voornemens vs eco-anxiety

Ik schrijf al tijden over mijn groene ontdekkingstocht. Ik schreef tot nu toe al bijna 30 blogs over diverse onderwerpen, zit nog vol blog-ideeën en in maart schreef ik al eens een update over hoe het me afging. In de tussentijd groei groen ik dus gewoon lekker door, maar ik moet eerlijk bekennen dat tegelijkertijd ook mijn eco-anxiety groeit. Berichten over de mislukte klimaattop, waar onze wereldleiders alleen maar ruzie maken over wie de meeste CO2 mag uitstoten en waar ze allemaal wel geen zin in hebben. Berichten over de bosbranden hier in Australië, die maar niet lijken te stoppen. De premier van Australië die klimaatverandering ontkent. Al deze berichten maken me zo boos en ‘eco-anxious’!

Eco-anxiety is de angst voor de klimaatveranderingen en daardoor angst voor onze toekomst. Inmiddels is het al bijna een officiële diagnose en worden medewerkers in de mentale hulpverlening erop voorbereid dat dit alleen maar zal toenemen. Jonge klimaatactivisten die bijna niet meer kunnen slapen. Kinderen en jongvolwassenen met depressies. Mensen die geen kinderen meer willen door de impact op het klimaat. En ik moet zeggen dat ik er zelf ook vatbaar voor ben. Ik durf bijna niets meer te kopen, bang dat mijn aankoop stimulerend is voor consumentisme. Zo deed ik maanden over de aanschaf van een refurbished iPhone, want ondanks dat hij gerecycled en tweedehands was, was het alsnog een aankoop.
Ik heb last van vliegschaamte en durfde mijn blog over duurzaam reizen bijna niet te publiceren, bang voor de wijzende vinger. Die kreeg ik overigens ook, dus dat was niet geheel onterecht. Mijn maandelijkse diaries met daarin best veel vakanties, wat moeten jullie daar wel niet van denken?

Of wat dacht je van het feit dat ik ‘maar’ vegetariër ben? Ik eet niet vegan en koop soms dingen van leer. Hoe kan ik dat doen als ik zo duurzaam mogelijk wil leven?

Kappen vs nieuwe moed

Ondanks dat deze eco-anxiety heel verstikkend is, en soms maakt dat ik maar gewoon wil kappen met al dat verduurzamen van mijn leven (pun intended), zijn er ook dingen die we ertegen kunnen doen. En het eerste is: met elkaar blijven praten. Vind mensen die hier ook last van hebben en deel je moeilijkheden en struggles met elkaar. Ten tweede: Houd moed en geef niet op! Want ondanks dat het voelt alsof alle kleine groene stappen in je leven geen zin hebben in vergelijking met de politieke onwil, je geeft er wel een signaal mee af. Het signaal dat jij het belangrijk vindt en dat je je best doet. En uiteindelijk leven we in een democratie en komt dit signaal ook bij de overheid terecht.

Ten derde kunnen we ons proberen te focussen op het grotere geheel. Voeg je bij een organisatie die samen stappen zet. Zo zit ik bijvoorbeeld op mijn werk in de ‘sustainability committee’. Ook daar voelt het soms als vechten tegen de bierkaai, maar in een commissie ben je tenminste niet alleen. En tot slot is de laatste tip tegen eco-anxiety om gewoon door te gaan met vergroenen, je successen te vieren en je niet te schamen voor falen of dingen die je nog niet groen doet.

En daarom besloot ik dan tóch maar groene voornemens te schrijven. Om mezelf te blijven stimuleren en te blijven pushen. En om straks mijn successen te kunnen vieren. Komen ze:

Mijn groene voornemens voor 2020

1. Ik stap over naar een groene bank

Dit riep ik al vaker, maar in 2020 kan het eindelijk: ik stap over naar een groene bank! Om van bank te wisselen, moet je een Nederlands adres hebben. Aangezien wij in maart weer terugkomen, is het dan eindelijk feest. Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte van mijn overwegingen en welke bank het is geworden.

2. Ik wil leren composteren

Ik schreef dit al eerder, maar ik wil dus super graag leren composteren. Het afgelopen jaar probeer ik om minder voedselafval te produceren, maar ja, ik ben dus ook niet perfect. Het is stiekem best moeilijk! Voor het voedselafval wat ik alsnog heb, leer ik dan graag een goede manier om het te verwerken.

3. Ik wil overstappen op duurzamere manier van ongesteld zijn maar zonder cup

Voordat de cup-brigade allerlei comments gaat achterlaten: hoe graag ik ook zou willen, het is dus niks voor mij! En nee je kunt me niet alsnog overhalen 😉 Maar er zijn ook zonder cup manieren om het een beetje duurzamer te maken. Op het moment ben ik wat producten aan het testen, dus to be continued.

4. Ik wil vrede maken met weekboodschappen doen

Het is elke week weer een innerlijke strijd: burgerlijk weekboodschappen doen of elke dag zuchtend naar de supermarkt? Elke week inkopen zorgt echt voor minder afval en is stiekem best chill, maar ik verzet me zo tegen het burgerlijke. Soms is het ook lastig omdat mijn plannen regelmatig onverwachts veranderen, dus ik vecht nog even door.

4.1 Ik wil op zoek naar zero-waste winkels in Utrecht

Als onderdeel van het gevecht met de weekboodschappen wil ik straks in Uutje op zoek naar de beste winkels om met zo min mogelijk afval boodschappen te doen. Natuurlijk zal ik hier een mooi overzicht van maken, al is het maar voor mezelf.

5. Ik wil meer vrolijk nieuws lezen en delen

Ik lees liever geen nieuws meer, vanwege bovenstaande eco-anxiety. Het maakt me boos en verdrietig. Maar er zijn ook wel een heleboel mooie nieuwsberichten die ik daardoor soms mis. Daarom neem ik mij voor om in 2020 alle eco-anxiety stimulerende accounts van mijn Instagram te gooien en vooral positief nieuws te delen en lezen. Een voorbeeld is bijvoorbeeld de rubriek ‘dat is pas goed nieuws’ van Awkward Duckling. Of wat dacht je van het Instagram account ‘The Happy Broadcast‘? Ik ga er spontaan van glimlachen.

Dat was het! Vijf voornemens, dat lijkt me heel schappelijk en haalbaar toch? Hebben jullie ook groene voornemens en zo ja, wat zijn ze? En herkennen jullie de struggles?