Little bit of Diary #31 – Februari 2020

Beter laat dan nooit, toch? Door de verhuizing, de jetlag, het nomadenbestaan en de nieuwe layout bleef deze diary een beetje op de stapel liggen, maar ik besloot hem er alsnog maar uit te gooien. Want in februari verhuisden wij terug van Australië naar Nederland, en dat ging natuurlijk niet ongemerkt voorbij. Lees gauw verder 🙂

Zoveel mogelijk toerist spelen

In februari speelden we nog zoveel mogelijk de toerist in Melbourne, om zoveel mogelijk te genieten en de stad in ons op te nemen. We ontdekten nieuwe koffietentjes, en schoten nog wat kiekjes van historische gebouwen.

• 

• 

Ook hadden ze een nieuwe kaart bij een van onze favoriete brunchtentjes Auction Rooms, die we natuurlijk moesten uittesten.

Daarnaast ontdekten we -vlakbij ons huis notabene- een leuke bierbrouwerij waar ze Belgisch witbier maken! Dát moesten we ook even testen natuurlijk. In Australië drinken ze vooral IPA en pils, en dat gaat na een tijdje wel wat vervelen.. We speelden er ook nog maar even een spelletje bij

• 

• 

En toen begonnen de afscheidsfeestjes

Want op 14 februari was mijn laatste dag op werk! Ik had een afscheidslunch -een ‘barbie’ (bbq) natuurlijk- in een van de tuinen van het kinderziekenhuis, en daar nam ik helaas afscheid van alle lieve mensen die ik op werk had ontmoet.

Ook had Thom die avond zijn afscheidsborrel en namen we afscheid van zijn collega’s. Daarna hadden we datzelfde weekend nog ons afscheidsfeestje van ‘The Melbourne Family’, waar ik door alle gezelligheid geen foto’s van heb.

Nog één keer wildlife zien

Ook wilden we nog één keer wilde dieren zien, want die heb je natuurlijk in Nederland niet zoveel. We reden richting de ‘Mornington Peninsula’, om naar French Island te gaan, een eiland vol koala’s. Helaas waaide het heel hard en was het bootje best klein, dus besloten we ons maar niet op een hobbelig bootje te gaan bevinden (aangezien we dat in Tasmanië al hadden gedaan). In plaats daarvan reden we een stukje verder naar ‘Fort Nepean’, een quarantaine station waar in 1850 alle mensen in quarantaine moesten die vanuit de boot uit Engeland kwamen en ziek waren. Best actueel, aangezien er nu ook overal weer quarantaines zijn!

In dit gebied kon je ook heel mooi de baai van Melbourne zien en de wilde oceaan. Het was weer een mooi dagje natuur (oke en in de zon branden en vliegen eten) en we zagen een echidna <3.

• 

• 

• 

En toen gingen we toch echt inpakken

De laatste week in Melbourne bestond eigenlijk alleen maar uit inpakken, schoonmaken en nog meer inpakken. Al mijn kleren bij elkaar wogen ‘maar’ 16 kilo, maar ik kreeg het alsnog voor elkaar om op het einde 30 kilo te hebben; wat heeft een mens veel spullen!

• 

• 

Oké we gingen natuurlijk nog één keer brunchen (nu echt de laatste keer), ik deed al zittend tussen de koffers nog een radiointerview en le BF had zijn afscheidsconcert. Op het werk had hij een band samengesteld en ze hielden een benefietconcert voor de bosbranden. Dat was echt gaaf! Leuk om met zo’n klapper onze tijd hier af te sluiten.

• 

• 

Want de volgende ochtend was het zover: we maakten de laatste dingen schoon (hoeveel kun je schoonmaken in een huis), leverden onze sleutel in en reden in een keer door naar het vliegveld. Op naar huis!

Tussenstop: Singapore

Net als op de heenweg, maakten we op de terugweg een tussenstop in Singapore. Hier woont le BFs beste vriend met zijn vriendin, ook expats dus, en we gingen nog even op bezoek. Als we er toch langskomen? Door c*r*na (het voelt al een beetje als ‘hij wiens naam we niet zeggen’) was de stad nogal leeg en hadden we het vliegveld en de bezienswaardigheden voor onszelf. Natuurlijk waren we wel een beetje paranoïde omdat Singapore op ‘de lijst’ staat, maar over het algemeen is Singapore zo schoon dat je van de grond kunt eten. Als je hier op straat al maar zoveel als kucht wordt je volgens mij in de gevangenis gegooid. We deden overigens niet zoveel omdat we kapot waren van al het schoonmaken en inpakken, dus op zaterdag werkte ik wat (jep, het onderzoekersleven gaat altijd door), op zondag bekeken we schattige straatjes, chillde ik in een hangmat en las ik uit ‘Sapiens‘ en alleen op maandag gingen we even naar de ‘Gardens by the Bay’ (zie foto 6 hieronder) en het Instawaardige gekleurde postkantoor. Helemaal leeg dus, haha.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Na 3 dagen bijkomen en de eerste jetlag eruit slapen was het dan toch tijd voor onze lange vlucht naar huis: op naar Nederland!

Sneeuw, nieuwe koffietentjes en een nomadenleven

Eenmaal terug in Nederland knuffelden we onze familie plat op Schiphol, hielden ze ons gelukkig wakker tot de avond en ploften we daarna moe maar tevreden in bed. De volgende dag werden we wakker met sneeuw! Zo leuk, dat hadden we natuurlijk al even niet meer gezien.

Onze eerste dagen in Nederland waren verder gevuld met herinschrijven bij de gemeente (wie had gedacht dat dat zo ongezellig was, je moet weer een heel papierwerk invullen) en nieuwe koffietentjes uittesten. Ik moest en zou natuurlijk snel naar Black Brew, bezocht Cupp en ook Møs in de Vogelenbuurt bracht ik al een bezoekje. Verder brunchten we al bij de nieuwe Village op de Voorstraat, je bent een Utrecht blogger of je bent het niet he. Ze komen gauw allemaal online!

• 

• 

• 

We verbleven die laatste dagen van Februari overigens in ‘the Anthony Hotel‘, een heel hip hotel wat ik eens op Instagram bij Marlous voorbij zag komen. Toevallig doet le BFs nieuwe werk ook hun website, dat moesten we even uitchecken natuurlijk 😉 Echt een aanrader, het zit in Lombok en ze hebben ook een heerlijk restaurant en een tof terras (leuk voor straks in de zomer…)

En nu zijn we verkast naar een tijdelijk huisje, via via van iemand die op vakantie is. We hebben zelf helaas nog geen eigen stekkie, dus daarom doe ik bij jullie graag de dringende oproep:

Wij zoeken een huisje! In Utrecht, 10-15min fietsen naar station, max 1350 excl en liefst 50+m2. Niet in Kanaleneiland, Overvecht, Lunetten of Zuilen voorbij het Julianapark. Heb jij de gouden tip? Dan neem ik je mee naar mijn of jouw favoriete koffietentje 🙂

Wat heb je gemist?

In Februari deelde ik waar ik tegenop zag in Nederland maar ook waar ik naar uitkeek. De ‘reverse cultureshock’ is real, maar daarover meer. Tot de volgende weer!